و اینک زمان آن رسیده است تا فریادمان به آسمان برسد. خون هایمان حنجره شیاطین زمانه را پاره کند.... دلهایمان از نور "لا شرقیه و لا غربیه" ممتلاء گردد. فریاد یا للثارات الحسینمان از کوهها چشمه جاری کند... و شب از ترس ساهه مان روز شود. گندم هایمان بروید و استوار گردد و کافران در شراره خشم بریان شوند. اما... اینک قومی می بینم بی تفاوت از بحرین و یمن! اینک قومی می بینم که به دنبال لهو می گردد. اکنون دهانهایی را می بینم که به جای فریادخواهی از کشتار شیعیان به استدلال برای فوتبال می چرخد. اکنون می بینم لبخند تاریک شب را. اکنون می بینم نگاه غمبار ماه و پایین ماندن پرچم سیاه! و اکنون می بینم که دوباره "باز این چه شورش ایت که ..." و در اینجاست که معنای کل یوم عاشورا پی می بریم. اینجاست که می فهمیم پشت جریانهای باطل یک نفر است و آن هم شیطان... شاید هم نفهمیم! آری ما نمی فهمیم! ما نمی بینیم که در نماز تسبیحات اربعه چه می گوید. "سبحان الله" می گوییم تا دیگر شهوت خود را شریک خدا قرار ندهیم و همانند  خدا پاک شویم. آنگاه ستایش از آن خداست تا غیر خدا و غیر خدایی را ستایش نکنیم. و اینکه بدانیم ملک از آن خداست و به هرکس که می خواهد می دهد. سپس از دژ استفاده می کنیم و نمی دانیم که چه کار کرده ایم! با 3 بار گفتن این ذکر "9"َِ شیاطین را زایل می کنیم و با گفتن الله اکبر می گوییم الله از همه آنها بزرگتر است و با تکرار الله اکبر به عدد 12 می رسیم که این همان عددی است که از "11"ِ شیطان بالاتر است. و ما هرروز این را می گوییم و نمی دانیم. و آری ... این است: ذلِکَ الدّینُ الْقَیمُ وَ لکِنَّ اَکْثَرَ النَّاسِ لاَ یعْلَمُونَ   پس فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنيفاً! و ما باز هم نگاه نمی کنیم و بر آنچه که بر ما نازل شده تدبیر نمی کنیم! این از دینمان و این است کتابمان! اگر در آن تدبر می کردیم روشن فکران مجال فتنه گری نداشتند. و این همین ما بودیم که کوتاهی کردیم و گربه خانگی را ماهی کردیم و خواندن قرآن را "نمایی" کردیم و اکنون حق است هر آنچه بر ما بگذرد و خورشید در پس دیوار مشرق بگیرد و حزب الشیطان بر برادران ما بتازد. و ما می توانستیم زودتر راهمان را بیابیم. و ما ندیدیم آن سخن الله را که فرمود:

وَمِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللّهِ وَبِالْيَوْمِ الآخِرِ وَمَا هُم بِمُؤْمِنِينَ (8) يُخَادِعُونَ اللّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلاَّ أَنفُسَهُم وَمَا يَشْعُرُونَ (9) فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللّهُ مَرَضاً وَلَهُم عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ (10) وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ لاَ تُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ قَالُواْ إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ (11) أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَـكِن لاَّ يَشْعُرُونَ (12) وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُواْ كَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُواْ أَنُؤْمِنُ كَمَا آمَنَ السُّفَهَاء أَلا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاء وَلَـكِن لاَّ يَعْلَمُونَ (13) وَإِذَا لَقُواْ الَّذِينَ آمَنُواْ قَالُواْ آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْاْ إِلَى شَيَاطِينِهِمْ قَالُواْ إِنَّا مَعَكْمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ (14) اللّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَيَمُدُّهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (15)

گروهى از مردم كسانى هستند كه مى‏گويند: «به خدا و روز رستاخيز ايمان آورده‏ايم.» در حالى كه ايمان ندارند. (8) مى‏خواهند خدا و مؤمنان را فريب دهند; در حالى كه جز خودشان را فريب نمى‏دهند; (اما) نمى‏فهمند. (9) در دلهاى آنان يك نوع بيمارى است; خداوند بر بيمارى آنان افزوده; و به خاطر دروغهايى كه ميگفتند، عذاب دردناكى در انتظار آنهاست. (10) و هنگامى كه به آنان گفته شود: «در زمين فساد نكنيد» مى‏گويند: «ما فقط اصلاح‏ كننده‏ايم " (11) آگاه باشيد! اينها همان مفسدانند; ولى نمى‏فهمند. (12) و هنگامى كه به آنان گفته شود: «همانند (ساير) مردم ايمان بياوريد!» مى‏گويند: «آيا همچون ابلهان ايمان بياوريم؟!» بدانيد اينها همان ابلهانند ولى نمى‏دانند! (13) و هنگامى كه افراد باايمان را ملاقات مى‏كنند، و مى‏گويند: «ما ايمان آورده‏ايم!» (ولى) هنگامى كه با شيطانهاى خود خلوت مى‏كنند، مى‏گويند: «ما با شمائيم! ما فقط (آنها را) مسخره مى‏كنيم!» (14)

و تدبر نکردیم که قومی در بین ما هست که می گویند اصلاح طلبیم ولی عامل فسادند! به مخالفانشان می گویند متحجر و خود را روشن فکر می دانند تا بگویند بقیه نادانند. و ما باید می دانستیم که آن ها "روشن مغزانند" ولی خود نمی فهمند! آنها را می دیدیم که در برابر تاراج مملکت با استکبار جهانی نشست و برخاست می کردند و دروغ را قاطی راست می کردند و ما را ماست می کردند تا از ارزشهامان فاصله بگیریم و نتوانیم به رسوایی های اربابانشان بیاندیشیم! و در همین حین بود که آنها به ما ریشخند می زدند! اما حضرت ماه با آه به ما می اندیشید! و اکنون می فهمیم که چرا خدا در کتابش فرموده:

آيا آنها در قرآن تدبر نمى‏كنند، يا بر دلهايشان قفل نهاده شده است؟! (24)

و من باز هم می بینم که این ملت دوباره اسیر خواسته های اماره ای شده است و قفل ها روز به روز بیشتر و بر قلوب علمای جامعه نیشتر می زنند! ما را چه شده؟ "و ما لکم الا تنفقوا فی سبیل الله ..." چرا فکر می کنیم نمی توانیم کاری بکنیم. به خدا قسم "اگر هر مسلمان یک تف بیاندازد اسرائیل غرق خواهد شد(امام خمینی (ره))"! چه برسد که هر کدام از ما یک پیام بفرستیم... یک عهد... پیامی که عهد است با نور و آن را به جهانیان نشان دهیم تا "لیَغیظَ بهم الکفار"! عهدیست تا از خدا بخواهیم ما را خالص کند که همانند کوفیان نباشیم! پیامیست به مولایمان که  بداند آن وقت معلوم نزدیک است. و وسیله ایست برای هدایت به راه مستقیم! و چه بهتر  است که این پیغام را با خون خود بیامیزیم و دوباره نشان دهیم کدام قوم است که "چمران"های "تنصروا الله"ی می پروراند! برخیز برادر که امروز حنجره برادرانت در پس گلوله است! برخیز برادر که هنوز پرچم شش گوشه قرمز است! برخیز برادر که تو بی امام شدی! و برخیز برادر که چیزی به طلوع "فجر" نمانده! و قطعا طلوع نزدیک است!

"شیاطین خواهر شاعره ما را کشتند..."

به امید ظهور